Het eiland van Anna

Onlangs bestelde ik in de voorverkoop het gesigneerde boek "Het eiland van Anna" van Eva Vriend. Het boek gaat over de ontruiming van het eiland, hoe de bewoners proberen een nieuw bestaan op te bouwen en op zoek zijn naar een "thuis" en hoe de nazaten van de Schokkers zich na al die jaren nog verbonden voelen met het eiland. 

Eerder schreef Eva al het boek "Eens ging de zee hier tekeer" wat deels over Schokland ging. Via de Schokkervereniging zag ik dat Eva vorig jaar op een oproep deed om te komen naar de verhalenmarkt, mede georganiseerd door het Zuiderzeemuseum. Een samenkomst voor Schokker nazaten voor een uitwisseling van verhalen. Er werden soms ook spullen meegebracht die nog van het eiland Schokland kwamen. Hoe bijzonder! Enkele van die verhalen zijn in het boek terecht gekomen.

Ik ben zelf niet geweest bij de verhalenmarkten. Ik heb mijn overgrootouders niet (bewust) meegemaakt en mijn oma heeft er weinig over verteld. Ik heb wel meegedaan aan de enquête van Eva. Ik wilde nog proberen om samen met Eva en het Zuiderzeemuseum een verhalenmarkt in de bibliotheek te krijgen in Enschede, omdat er ook veel nazaten via de textiel in Enschede terecht zijn gekomen, maar dat is niet gelukt. 

Als je al wat langer meeleest op mijn site dan is het je vast opgevallen dat ik me erg verbonden voel met mijn voorouders en dus ook met mijn Schokker roots. Ook het eiland Schokland is een speciale plek voor mij. 

De (nieuwe) Schokkerhaven is een van mijn favoriete plekken. Vooral als het hard waait en de golven over stenen slaan en het water in mijn gezicht spat. Ik voel me nergens meer levendig dan daar. Zo moeten mijn voorouders zich ook hebben gevoeld op het eiland. Het constante leven met het water, continu het klotsen van de golven, het waaien van de wind. 

Het boek wilde ik heel graag lezen en tot mijn verrassing kwamen er een aantal van mijn voorouders in voor! Blijkbaar delen Anna Diender uit het boek en ik dezeflde voorouders. Ik stam zelfs via drie verschillende kanten af van Hendrik Jansen Diender en Lijsje Louwen. 

Overal in het boek staan inmiddels aantekeningen en arceringen!

De blauwe gearceerde namen zijn mijn voorouders.

Overgrootvader Evert Mossel wordt zelfs nog genoemd. Het verhaal over Evert staat ook hier op de site.

Dat mijn voorouders er in genoemd worden maakt het boek natuurlijk extra leuk. Veel verhalen uit het boek kende ik al via de Schokkervereniging en over sommige heb ik hier op de site geschreven. Ik vond het boek heel leuk en erg interessant om te lezen en het is zeker een aanrader. Ook de manier waarop het boek geschreven is vind ik heel inspirerend voor mijn eigen boek die ik aan het schrijven ben over de familie van Adrichem. 

De publicatie van het boek heeft er ook voor gezorgd dat er in het Zuiderzeemuseum een van de huisje uit de Schokkerbuurt uit Kampen is ingericht met de spullen die de toenmalige directeur van het Zuiderzeemuseum destijds van Anna heeft gekocht. Na ruim veertig jaar zijn eindelijk de schouwplaat, de tegels en het kabinet die van Schokland naar Kampen zijn meegekomen te zien. 

Het Zuiderzeemuseum is mijn favoriete musea en de weersvoorspelling van afgelopen weekend waren prachtig én ik wilde heel graag Anna's huisje met eigen ogen zien. Ik was al een aantal jaren niet meer in het museum geweest dus genoeg goede redenen om naar Enkhuizen te rijden.

Een replica van Anna's huisje met de originele schouw en kabinet in 1859 meegenomen met de ontruiming van Schokland. 

Ik vind de tegeltjes zo mooi!

Het originele kabinet dat van Schokland is meegekomen en in het huisje van Anna heeft gestaan. Of het linnengoed het originele linnengoed is genoemd in het boek weet ik niet.

De huisjes van de Schokkerbuurt weer opgebouwd in het museum.

Zo stel ik me voor hoe Emmeloord, Schokland er ongeveer uit heeft gezien.

Er staan meerdere huisjes in het museum die van oorsprong van Schokland zijn gekomen. Stenen huizen stonden er nauwelijks, het is voornamelijk het houtwerk, deuren, ramen, kozijnen die meegenomen zijn van het eiland en weer zijn hergebruikt. 

Eva Kwakman en Jacob Konter zijn niet mijn voorouders maar wel de ouders van twee schoonzussen van mijn oma, Tante Gonda, die ik nog gekend heb en Tante Anna. Beide ook Schokkernazaten en getrouwd met twee broers van mijn oma. 

Het huisje van mijn voorouder, de weduwe Maria Alberts Diender en haar zoons Reinerus en Jacob Ruiten. Ook dit huisje kwam deels van Schokland en was huisje nummer één in de Schokkerbuurt. 

Ook zijn we nog in het Binnenmuseum geweest omdat ik dacht dat er daar ook een tentoonstelling was over onder anderen Anna Diender. Na een ronde door het museum kwam ik er achter dat de tentoonstelling pas te zien is vanaf oktober 2024 in plaats van tót oktober 2024. Heb ik weer... goed lezen is soms lastig. In oktober dan maar weer richting Enkhuizen, dat is zeker geen straf!