Vaak vragen ze of ik hun stamboom voor ze heb. Met alle liefde draai ik een Word bestand voor ze in elkaar met de gevraagde kwartierstaat. Alleen heb ik inmiddels zo veel gegevens dat het vaak een bestand is van tientallen zo niet een honderdtal pagina's.
Daar is natuurlijk niet door te komen, dus besteed ik vaak nog wel een hele dag aan zo'n document om 'm terug te brengen tot een pagina of dertig, zodat ze 'm thuis uit kunnen printen.
Vaak krijg ik nog wel een bedankje maar als ik de vraag stel of ze misschien nog wat informatie voor mij hebben of misschien zelfs nog wel foto's dan blijft het in 80% van de gevallen angstvallig stil.
Dat begint wel een beetje frustrerend te worden. Het leukste aan de stamboom zijn toch wel de verhalen achter de naam, woonplaats en de geboorte data van een voorouder, maar dan moeten die gegevens om zo'n verhaal te maken toch wel ergens vandaan komen, en de meest geschikte bronnen zijn toch wel de verhalen die die verre familieleden eventueel voor me zouden kunnen hebben.
Ik besteed veel tijd aan het maken van zo'n stamboom en het jammer dat de anderen niet de moeite willen nemen om te kijken of ze nog iets voor mij kunnen betekenen.
Gelukkig zijn in de overige 20% van de gevallen de achterneven en achternichten ontzettend behulpzaam en kunnen we veel foto's en gegevens uitwisselen.
Zo ben ik de heer van den Berg uit IJsselmuiden ontzettend dankbaar voor de vele foto's die hij had van de familie Mossel en Ruiten, waaronder een foto van mijn oma als zeven jarig meisje. Tot dan toe hadden we alleen maar foto's van haar als tiener.
En van mevrouw M. Konings heb ik veel foto's gekregen van de familie de Vries uit Bredevoort.
De familie Albers in Denekamp wisten me heel erg veel te vertellen over de familie Hekke uit Duitsland, dingen waar ik zonder hun hulp nooit achter zou zijn gekomen.
En mevrouw F. Horst en haar man, achterneef H. Pot en Nicht L. Laurens hebben me aan heel veel foto's van de familie van Adrichem geholpen.
En zo zijn er nog een aantal mensen die me aan foto's hebben geholpen. En er zijn onbekenden die heel veel tijd heb gestoken in zoeken van de juiste locatie waar bepaalde familiefoto's zijn genomen. Soms komen ze uit hele onverwachte hoeken, en soms verwacht je al lang niks meer en toch is daar ineens toch nog een mail met info en foto's en dan kan ik mijn geluk weer niet op.
Die mensen maken dat ik toch nog door wil gaan met het zoeken en het geven van informatie. Je weet nooit van te voren waar het uiteindelijk toe kan leiden.
 |
| Al mijn voorouders bij elkaar |
De foto's die ik heb gekregen laat ik allemaal afdrukken en stop ik een rekje waar al mijn voorouders hangen. Af en toe sta ik er naar te kijken en bedenk ik me dat al deze mensen een stukje van hun DNA aan hun kinderen hebben doorgegeven en dat al die verschillende stukjes mijn DNA vormen, en mij dus maken wie ik ben. En dat blijf ik heel bijzonder vinden.
Zo bijzonder, dat ik na dat ik mijn vaders DNA is september al had laten testen, ik mezelf ook wel heel graag wou testen. Toen de DNA testen weer in de aanbieding waren hebben ik, mijn man, mijn achterneef en zijn vrouw ook een test gedaan. Op 1 januari was mijn uitslag binnen, een mooi begin van het nieuwe jaar vond ik zelf.
Waarbij mijn vader's DNA kon worden herleidt tot twee etniciteiten, kon mijn DNA tot mijn grote verrassing, worden herleid tot maar liefst zeven etniciteiten. Bij het zien van deze uitslag heb ik wel even een vreugdedansje gedaan.
88,8% van mijn DNA is Europees, waarvan
45,1% Scandinavisch
39,4% Engels
4,3 % Fins
5,6% Oost-Europees
3,3% Baltisch
De overige 2,3% van mijn DNA is Afrikaans, waarvan
1,2% Nigeriaans en
1,1% Noord-Afrikaans
Vooral dat 2,3% Afrikaans vond ik geweldig, stiekem hoopte ik er al op.
Mijn enthousiasme bekoelde echter een paar dagen later wel toen alle vier onze uitslagen binnen waren en dat bleek dat wij ook alle vier 1% Nigeriaans DNA zouden hebben.
Inmiddels weet ik dat veel mensen die in die periode zijn getest 1% Nigeriaans zouden zijn en dan kan natuurlijk niet kloppen. Het is een DNA schatting, en ik schat dan ook in dat ik helaas toch geen Afrikaans bloed door mijn aderen heb stromen.
En nadat ik mijn DNA ook op andere websites had geüpload wist ik het toch wel een stuk zekerder dat ik, zoals te verwachten is, 100% Europees ben. Niks geen exotisch mengelsmoesje....
Maar het eigenlijke doel van deze test voor mij was om te kijken of ik kon vinden of ik verwant ben aan Wijnandus Josephus Buchet, de vermoedelijke vader van Johannes van Adrichem.
Ik weet nu wel 100% zeker dat mijn vader, mijn vader is (niet dat ik daar aan twijfelde), en mijn achterneef ook echt mijn achterneef. Maar niet of ik verwant ben aan meneer Buchet.
Maar inmiddels weet ik dat de kans dat ik op deze manier achter de vader van Johannes van Adrichem kom wel heel klein is.
Dat is eigenlijk al veel te ver terug in de stamboom om daar met Autosomale DNA test achter te komen.
Dat betekend dat ik even flink moet sparen om de benodigde 170 dollar voor een andere test bij elkaar te krijgen en dan hoop ik mijn vader nog een keer te kunnen testen door middel van een Y-DNA waarmee zijn hele mannelijke lijn kan worden uitgezocht (en die moet ik juist hebben). En wie weet kom ik er dan ooit achter wie mijn voorouder in de mannelijke lijn is....
Super interessant stuk zus! Ik ben ook zo benieuwd. En wat tof dat je zoveel percentage Scandinavisch DNA hebt! Zou ik dat ook hebben en trekt het me daarom misschien zo aan? Ik zou zo graag in Stockholm willen wonen. x
BeantwoordenVerwijderen